Ο κύριος που βλέπετε στην φωτογραφία, δεν είναι κάποιος φίλος του Harry Maguire, αλλά κάποιος πρώην συμπαίκτης του. Δεν σας λέει κάτι η φυσιογνωμία του; Απολύτως λογικό!
Ο Davide Lorenzo από την ποδοσφαιρομάνα Ιταλία, είχε πάντα σαν όνειρο να παίξει ποδόσφαιρο επαγγελματικά. Ξεκίνησε να παίζει στις ακαδημίες της Juventus, αλλά πότε δεν κατάφερε να παίξει στην πρώτη ομάδα. Έπειτα, αναζήτησε την τύχη του στη Μάλτα, το Βέλγιο και τη Νορβηγία, χωρίς όμως να καταφέρει κάτι και εκεί. Επισκέφθηκε και τις Η.Π.Α. όπου έκανε προπονήσεις σε ομάδες της Νέας Υόρκης, αλλά δυστυχώς η άδεια παραμονής του έληξε και αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ευρώπη. Πιο συγκεκριμένα, εγκαταστάθηκε στη Γαλλία, στη πόλη της Νίκαιας, εκεί όπου βρισκόταν και η κοπέλα του. Εκεί λοιπόν η τύχη του χαμογέλασε. Ο Lorenzo εργαζόταν ως σερβιτόρος σε ένα καλό εστιατόριο, και μια μέρα είδε τον αδικοχαμένο πρόεδρο της Leicester Vichai Srivaddhanaprabha να μπαίνει στο μαγαζί μαζί με άλλους businessmen. Αμέσως ζήτησε από το αφεντικό του να εξυπηρετήσει ο ίδιος το τραπέζι, παρά το γεγονός ότι δεν βρισκόταν στον τομέα του. Ο Lorenzo εκτός από το σερβίρισμα, άρπαξε την ευκαιρία και συστήθηκε στον τότε πρόεδρο των Αλεπούδων, λέγοντάς του για τις περιπέτειες του καθώς και για το όνειρό του να παίξει σε κάποια μεγάλη ομάδα. Ο Vichai του πρότεινε να κάνει κάποιες προπονήσεις με την ομάδα, και αν είναι καλός να δοθεί σε κάποιο "αδελφικό" κλαμπ της ομάδας στο Βέλγιο ή την Ταϊλάνδη. Ο Lorenzo φυσικά και δέχτηκε και ξεκίνησε αμέσως τη σκληρή δουλειά. Παρά το γεγονός ότι είχε καιρό να αγωνιστεί, συνεπώς η φυσική του κατάσταση δεν ήταν και πολύ καλή, ο Ιταλός κατάφερε να πείσει την ομάδα να τον κρατήσει για ένα μικρό χρονικό διάστημα! Ο ίδιος ο Claude Puel, ο τότε προπονητής της Leicester, ήταν ο ίδιος που πίστεψε στο ταλέντο του και του πρότεινε το συμβόλαιο. Του άρεσε η ιστορία του και ήξερε πως άρεσε και στον πρόεδρο της ομάδας. Στις δηλώσεις που έκανε ο Lorenzo είπε πως "΄πριν από έναν μήνα θα έδινα το αίμα μου να παίξω στην τρίτη κατηγορία της Ιταλίας και τώρα έχω την τύχη να προπονούμαι με μία από τις καλύτερες ομάδες στον κόσμο!". Ο Ιταλός δυστυχώς δεν κατάφερε να πείσει την ομάδα να τον κρατήσει, παρά το καλό του ξεκίνημα. Έτσι, μετά από λίγο καιρό η ομάδα τον άφησε ελεύθερο. Μέσα από αυτήν την ιστορία όμως μας έδειξε πως ποτέ δεν πρέπει να παρατάμε τα όνειρά μας. Από την άλλη, ο Khun Vichai σίγουρα θα μείνει στις καρδιές όλων των οπαδών της ομάδας, καθώς ήταν ο πρόεδρος που της χάρισε το πρωτάθλημα, αλλά θα μείνει και στις καρδιές όλων των οπαδών γιατί και εκείνος μας έδειξε πως όλα είναι δυνατά! Ο Vichai Srivaddhanaprabha απεβίωσε πριν από 2 χρόνια και 3 ημέρες και το άρθρο αυτό, μαζί με τις μπύρες του σαββατοκύριακου είναι αφιερωμένα σε αυτόν.
Comments